Rennen, rennen , rennen Emma. Dacht ik in mezelf.
Maar jammer genoeg net niet gehaald.
Ja, mijn kots ligt op de trap en ik ben te laat om alles weg te spugen op het achterdek.

Dit was pas mijn 3de keer van deze 2 dagen dat we op de Noordzee aan het varen zijn.

We motoren tegen de wind in en zijn ter hoogte van België voor de Engelse kust. Bijna iedereen is aan het overgeven of voelt zich niet lekker. We zorgen goed voor elkaar, (Vooral de leerlingen onder elkaar) en gaan zo met zijn alle dit zeeziekte proces doorheen. 

Gister (zaterdag 23/10/21) voeren we weg uit Harlingen en het water was nog super rustig. De wachten gingen in en dus was de wacht van 12 tot 3 als eerste. Mijn wacht is van 9 tot 12, echt wel fijn want ik zit in het gewone ritme. In de tussentijd dat ik geen wacht had, heb ik in mijn dagboekje geschreven. Ik hou mijn dagboek echt heel goed bij. Super fijn.

De zee werd drukker en drukke. Langzamerhand gingen meer mensen naar buiten om naar de horizon te staren of zelfs al te kotsen.
Gister heb ik weinig gekotst maar ik voelde me zo niet lekker. Ik miste het echt om mama’s stem te horen die dan zei, ’Het komt goed meisje. Je bent goed bezig.“ Ik heb ook wel even moeten huilen om het feit dat ik me gewoon niet lekker voel.

In de avond ben ik lekker gaan slapen en rond 9 wakker gemaakt want ik moest wachtlopen.
Ik was zo moe en voelde ook helemaal niet topfit. Heb toen ook een keer over gegeven. Na de wacht ben ik gelijk het bed in gedoken. Lekker slapen dacht ik, Weg met dit stomme gevoel.

Vandaag (zondag 24/10/21)  voelde ik me toch wel al wat beter maar toch nog echt last van mijn buik. Het is geen buikpijn maar meer dat mijn buik vol zit terwijl er niets in zit. Toen hadden we middag eten maar ik werd echt te misselijk daarvan en heb toen over de trap gekotst. Ben daarna ook maar gelijk weergaan slapen.

Op dit moment vind het nog niet helemaal lekker om op zee te varen. Vooral ook omdat ik niet van de boot kan en even kan uitrusten van al deze bewegingen. Het gaat hopelijk wel beter worden. Deze mail schrijven was ook echt al een hele kunst maar ik wou jullie echt te graag schrijven dus hier ben ik dan.

Ik krijg super veel knuffels en support van Phileine, Annefleur, Soete, Hilde en nog meer kinderen.

Ik hoop dat het snel voorbij gaat met het kotsen en dat we rustiger kunnen varen. En ik kijk super erg uit naar de sailmail van donderdag.
Hou van jullie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ENGLISH

Run, run, run Emma, I thought to myself.
But unfortunately just didn't make it.
Yes, my puke is on the stairs and I'm too late to spit it all out on the last deck.

This was my 3rd time in the last 2 days that we are sailing on the North Sea. We are on the motor against the wind and are near Belgium  close to the English coast. Almost everyone is vomiting or not feeling well. We take good care of each other (especially the students among themselves) and we all go through this seasickness process together.

Yesterday (Saturday 23/10/21) we sailed away from Harlingen and the water was still super calm. Keeping watch started. My watch is from 9 to 12, which is really nice because I can stay in a normal day-nightrhythm. I allready wrote a lot in my diary. I keep a very close eye on my diary. Super nice.

Later the sea became wilder and wilder. Gradually more people went outside to stare at the horizon or even puke. Yesterday I puked a little but I didn't feel well. I really missed hearing Mommy's voice saying, 'It's going to be okay girl. You're doing well.“ I also had to cry for a while because I just don't feel well.

In the evening I went to sleep and woke up around 9 because it was my time to keep watch. I was so tired and didn't feel great at all. Also  puked one more time. After keeping watch, I immediately went to bed. Get some sleep, I thought, Get rid of this stupid feeling.

Today (Sunday 24/10/21) I felt a bit better, but still I am really bothered by my stomach. It's not a stomachache but more that my belly is full while there is nothing in it. Then we had lunch but it really made me sick and threw up on the stairs. Then went straight back to sleep.

So, att the moment it is not quite pleasant to sail at sea. Especially because I can't get off the boat and can rest from all these movements. Hopefully it will get better. Writing this email was already quite an art but I really wanted to write you too, so here I am.

I get a lot of hugs and support from Phileine, Annefleur, Soete, Hilde and more children.

I hope the puking will pass soon and we can sail more calmly. And I'm really looking forward to Thursday's sailmail.

Love you!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!